Κωνσταντίνα ΚορδώνηΆρθρο: Κωνσταντίνα Κορδώνη
Φοιτήτρια Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών
Επιμέλεια: Πηνελόπη Ζαχαρία
Φιλόλογος
Δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε έχω πολλές εμπειρίες για να σας συμβουλέψω κατάλληλα και τη στιγμή που το χρειάζεστε. Παρ’ όλα αυτά, σ ’αυτό το κείμενο θα ήθελα να «μιλήσω» ορθά μαζί σας, γιατί το πρόβλημα που θα αναφέρω είναι τόσο πραγματικό και είναι κάτι που το αντιμετωπίζουμε σε τόσο μεγάλο βαθμό όλοι μας, που νομίζω ένα ποίημα ή ένα λυρικό κείμενο δεν θα άγγιζαν τους περισσότερους από εσάς.
Πολλοί άνθρωποι γύρω μου μοιράζονται τις ανησυχίες τους μαζί μου, και εγώ τις δικές μου μαζί τους. Το κύριο σημείο στις κουβέντες μας είναι όλα αυτά τα πράγματα και οι επιθυμίες που θα θέλαμε να έχουμε αυτήν τη στιγμή στη ζωή μας… και δεν έχουμε. Είτε αυτό είναι μια δουλειά, ένας άνθρωπος, ένας φίλος ή ένας σύντροφος, λιγότερα κιλά ίσως, και διάφορα άλλα, τα οποία πιστεύουμε πως, αν μπορούσαμε να τα αποκτήσουμε και να καταφέρουμε να τα πετύχουμε, θα είμασταν ευτυχισμένοι. Και αναρωτιέμαι, όταν πολλές φορές το κεφάλι μου είναι γεμάτο σκέψεις που με κάνουν ίσως να νιώθω λιγότερο εντάξει με τον εαυτό μου, γιατί μπορεί να αισθάνομαι έτσι; Τι με κάνει να μην είμαι χαρούμενη με όσα συμβαίνουν αυτήν τη στιγμή στη ζωή μου; Και νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με το ότι δεν εκτιμάμε αρκετά όσα έχουμε στη ζωή μας, αλλά το ότι δεν είμαστε καν εντάξει με το γεγονός ότι τα έχουμε.
Δεν είμαστε εντάξει με το πού βρισκόμαστε σε αυτό ακριβώς το σημείο της ζωής μας. Νομίζω πως είναι ένα τόσο μεγάλο πρόβλημα στη ζωή ενός ανθρώπου και μπορεί να φέρει τόση στεναχώρια, βαθιά και μόνιμη, αν δεν αποφασίσουμε να το αλλάξουμε.
Θα πω, λοιπόν, σε εσάς και στον εαυτό μου πως κανένα άλλο μέρος, καμία άλλη καθημερινότητα, καμία άλλη κατάσταση δεν είναι πιο τέλεια και σωστή πέρα από αυτήν που βρίσκεσαι τώρα. Τίποτα το οποίο είτε θα ήθελες να είχες τώρα είτε να αποκτήσεις στο μέλλον δεν θα σε κάνει χαρούμενο μόνο και μόνο επειδή κάλυψε το κενό που δημιούργησες εσύ. Η αποδοχή της ζωής σου είναι το βασικό βήμα, ώστε να μπορέσεις να ανακουφίσεις το μυαλό σου όταν ανησυχεί για όσα «θα έπρεπε» να είχε και δεν έχει. Δεν σου εγγυώμαι πως, αν αποδεχτείς όλα όσα είσαι και κάνεις, τότε αυτόματα θα έρθουν στη ζωή σου. Αλλά αυτή η εσωτερική αλλαγή και η συμπόνια προς τον εαυτό σου είναι τα μόνα που χρειάζεσαι.
Ο καθένας μας έχει την ικανότητα να αλλάζει και να βελτιώνεται όποτε εκείνος πιστεύει πως είναι απαραίτητο. Όμως, μην προσπαθήσεις να αλλάξεις κάτι αν πρώτα δεν έχεις δεχτεί το μέρος που είσαι. Γιατί, όταν φτάσεις καταϊδρωμένος στο στόχο σου, ίσως αντιληφθείς πως δεν είσαι καθόλου κοντά στην ευτυχία που αναζητούσες, ή ακόμα πως ο στόχος που έβαλες δεν ήταν καν αυτό που ήθελες αρχικά. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, παύεις να φοβάσαι ότι θα κριθείς από άλλους, και κυρίως από τον εαυτό σου. Βρίσκεσαι εκεί που είσαι όχι για κάποιο λόγο ή σκοπό, αλλά γιατί εκεί σε έχουν οδηγήσει οι επιλογές σου και η τύχη. Αν εμπιστευτούμε αυτή την απλή ιδέα, θα σταματήσει η εσωτερική πάλη με τον εαυτό μας και θα επέλθουν η ηρεμία και η απόλυτη αποδοχή.