Αθηνά ΚάππουΚείμενο: Αθηνά Κάππου
Φοιτήτρια Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών
Επιμέλεια: Σοφία Ποιμενίδου
Φιλόλογος
Σχεδόν κάθε πρωί η διαδικασία που ακολουθείς είναι η ίδια. Ξυπνάς, πας στο μπάνιο, ρίχνεις νερό στο πρόσωπό σου, πλένεις τα δόντια σου, κοιτάς μια στιγμή στον καθρέφτη για να βεβαιωθείς πως δείχνεις εντάξει και έπειτα φεύγεις. Την άλλη μέρα η ίδια διαδικασία, την επόμενη εβδομάδα η ίδια διαδικασία, τον επόμενο χρόνο η ίδια και πάει λέγοντας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που σε κοίταξες ουσιαστικά μέσα από τον καθρέφτη; Η δική μου τελευταία φορά ήταν μάλλον όταν ήμουν πέντε και δεν είχα ιδέα τι έκανα. Έβλεπα ένα ανθρωπάκι να γελάει και γελούσα γιατί μου φαινόταν αστείο αυτό το ‘’ξένο’’ πλασματάκι που έβλεπα απέναντί μου, μετά σταματούσα και σταματούσε και αυτό. Τότε μου φαινόταν ακόμη πιο περίεργο αυτό που είχα απέναντί μου και κατέληγα απλώς να το χαζεύω χωρίς να αντιλαμβάνομαι ότι ‘’αυτό’’ ήταν –είναι- εγώ.
Πάντως το αποτέλεσμα είναι ένα και το αυτό: Στα πέντε μου είχα περισσότερο θάρρος να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να γελοιοποιηθώ ή απλώς να κάτσω σιωπηλή και να με περιεργαστώ παρά τώρα…Σκληρή συνειδητοποίηση. Και να σκεφτεί κανείς πως μέσα στο σπίτι υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις καθρέφτες. Τέσσερις καθρέφτες που φοβάμαι να τους κοιτάξω γιατί δεν θα μου μιλήσουν, δεν θα με ακούσουν, δεν θα με αγγίξουν. Θα μου ‘’απαντάνε’’ με την αμείλικτη σιωπή τους.
Το τελευταίο μήνα ακούω συχνά: ‘’έχεις αλλάξει’’. Στην αρχή με τρόμαζε. Είναι καλό ή κακό; Ποιά ήμουν και τί κατέληξα; ‘Αρεσα περισσότερο τότε ή τώρα στους άλλους; Στην πραγματικότητα όλοι μέσα μας, βαθιά η όχι, ξέρουμε ακριβώς ποιοι είμαστε, ποιοι ήμασταν, τι γινόμαστε. Απλώς στην αρχή είναι δύσκολο να το αποδεχτούμε. Ίσως αν είχα τα κότσια να με κοιτάξω στον καθρέφτη, θα έβλεπα εγώ πρώτα απ’όλους ότι πλέον είμαι άλλος άνθρωπος. Άλλος άνθρωπος; Μάλλον ο ίδιος άνθρωπος σε λίγο πιο βελτιωμένη έκδοση.
Τελικά καθρέφτης δεν είναι μόνο το γυάλινο αυτό κατασκεύασμα, αλλά και κάποιοι άνθρωποι. Κάποιοι άνθρωποι που όταν τους κοιτάς και όταν τους μιλάς, βλέπουν στα μάτια σου τον εαυτό τους και αντίστροφα βλέπεις τον εαυτό σου στα δικά τους μάτια. Δεν είναι πολύ μαγικό το να βλέπεις -και εννοώ να κοιτάς βαθιά μέσα σου- τον εαυτό σου στον άλλον; Είναι μια τρομερή εικόνα αν το σκεφτείς…Ίσως θέλει στην πραγματικότητα ακόμη περισσότερο θάρρος από το να σταθείς μόνος απέναντι στον καθρέφτη-κατασκεύασμα. Σε κάθε περίπτωση η ενδοσκόπηση, το κοίταγμα στο μέσα μας, η παραδοχή στον εαυτό μας είναι ένα από τα πιο δύσκολα και μεγαλειώδη πράγματα που κατορθώνουμε στη ζωή μας. Καθρέφτης=εαυτός και εαυτός=καθρέφτης…
Το καθρέφτισμα μέσα από μια άλλη ψυχή είναι η ύψιστη απόδειξη για μένα της ύπαρξης της μαγείας.