Κωνσταντίνα ΣερμπήΚείμενο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Η τάση αυτοκαταστροφής του σύμπαντος ή γενεσιουργός πηγή της νέας ζωής; Το σύμπαν ισούται με όλον τον κόσμο. Είσαι και εσύ ένα μέρος αυτού. Εναρμονίζεσαι μ’ αυτή την τάση του σύμπαντος και εκτελείς τις διαταγές του. Δυσκολεύομαι και ίσως τρομοκρατούμαι να μιλήσω για την απειρότητα που μας περιβάλλει. Μπορώ, όμως, να αναφερθώ σ’ ένα απειροελάχιστο κομμάτι του: τον άνθρωπο.
Ας τροφοδοτήσουμε τον εγωισμό μας. Ξαφνικά σε μετέτρεψα σε ένα μικρό σύμπαν. Μη φοβάσαι όμως, στο επόμενο big bang θα πάμε παρέα. Η πείνα, η δίψα και η εμμονή αποτελούν τις δυνάμεις που σε συγκρατούν. Αγγίζεις τα όρια της θεοποίησης. Ο μοντέρνος Άτλαντας που φέρει το βάρος της ζωής.
Γύρω σου περιστρέφονται πολλοί πλανήτες, συνομιλείς με τα άστρα και βάζεις αντηλιακό για να προστατευτείς από τον ήλιο. Όλα αυτά τα θαυμαστά έργα στροβιλίζονται γύρω σου. Γιατί και σήμερα νιώθεις μόνος; Όλα αυτά τα θαυμαστά έργα στροβιλίζονται γύρω σου. Ίσως περιμένεις τον Οδυσσέα να γίνει αχθοφόρος του δικού σου βάρους. Του βάρους του είναι. Ο ουρανός ήταν βαρύς σήμερα.
Όσο και να σε τροφοδοτήσει το περιβάλλον σου, μένεις αχόρταγος. Ποια απόλαυση είναι αρκετή για ένα τόσο μεγάλο εγώ; Ο ουρανός σου γλιστράει απ’ τα χέρια και συνεχώς γυρνάς για τον βρεις. Σ’ ένα αέναο σισύφειο ταξίδι. Όταν πια τα άστρα κίνησαν για αλλού και ο ήλιος κάηκε. Είσαι μόνος. Τα πάθη σου κατέστρεψαν τον μικρόκοσμό σου.
Πράγματι, νομίζεις ότι τόσα πράγματα γυρίζουν γύρω από εσένα. Πιστεύεις ότι είσαι το σημείο αναφοράς. Τόσοι άνθρωποι κινούνται δίπλα σου. Τόσοι άνθρωποι σε βοήθησαν να αναζωπυρώσεις την πείνα, τη δίψα και την εμμονή. Παρόλα αυτά σε χαιρετούν απ’ το φεγγάρι.
Αυτοκαταστροφή.