Κείμενο: Μαίρη A. Σακελλαρίου,
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας –
Εκπαιδευόμενη Ψυχοθεραπεύτρια
& Επόπτρια
Επιμέλεια: Μαρία Σουρτζή,
Φιλόλογος
Μα δε χωρίζεις γι’ αυτό που είναι ο σύντροφός σου, αλλά γι’ αυτό που θα ήθελες να γίνει και δεν έγινε. Συχνά δεν εγκαταλείπεις τον άνθρωπο, εγκαταλείπεις τον ρόλο που διεκδικεί από σένα και δεν τον αντέχεις.
Όταν μιλάς για έρωτα μιλάς για συναισθηματική πείνα και δίψα. Είναι ο πόθος για πλήρη ένωση σωματική, αισθησιακή και προπάντων συναισθηματική, η οποία τα κλείνει όλα μέσα της.
Ο Πλάτωνας είχε πει πως ο έρωτας είναι η μανία για το κάλλος, μια εκστασιακή θεϊκή μορφή που αντικείμενό της έχει την ομορφιά.
Είναι το βλέμμα σου που εστιάζει με ένα ιδιαίτερο τρόπο -στρεφόμενο- στη μοναδικότητα, την ιδιαιτερότητα και την ύπαρξη του άλλου.
Ποιος δε θα ήθελε να είναι ουσιαστικά παρών; Αισθηματικά δοτικός, σεξουαλικά ενεργός και βαθιά αναγκαίος;
Σπαταλάς μεγάλη ενέργεια σε σχέσεις και ανθρώπους που δεν ανταποκρίνονται. Ενώ μπορείς απλά να μάθεις να ακούς και να κάνεις ειλικρινείς συζητήσεις.
Ανησυχείς και οπισθοχωρείς όταν αισθάνεσαι ότι απειλείται η ίδια σου η ύπαρξη. Θα χάσεις τον εαυτό σου, σκέφτεσαι. Θα αφανιστείς. Όταν αισθάνεσαι ότι εισέρχεσαι σε μια ευρύτερη περιοχή σχέσης, η οποία σε φοβίζει.
Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με αντικειμενικό φόβο. Έχει να κάνει με προσωπικά πρωταρχικά βιώματα. Επιθυμείς να συνεχίσεις και ταυτόχρονα διστάζεις. Ανακαλείς μέσα σου όλες εκείνες τις εμπειρίες που κάνουν τον εαυτό σου αδύναμο. Οπότε ξανακλείνεσαι στο καβούκι σου και ανανεώνεις τον εγωκεντρισμό σου.
Δοκιμάζεις τις αντοχές του άλλου και κάνεις τα πάντα για να τον ξενερώσεις επειδή φοβάσαι ότι μπορεί να τον έχεις ανάγκη. Περιμένεις να κουραστεί, να βαρεθεί και να φύγει.
Ο φόβος σε κάνει να κρυφτείς, αντί να σταθείς μπροστά στον άλλον και να του πεις: «Είμαι αδύναμος αλλά θέλω να σε γνωρίσω. Θέλεις να βαδίσουμε με βάση αυτό το δεδομένο;»
Καχυποψία, επιθετικότητα, φόβος απώλειας, εξαπάτηση, δυσαρέσκεια, ευσεβής πόθος, αίσθηση κατωτερότητας, απογοήτευση, ματαίωση. Στοιχεία που αποτελούν τον πυρήνα του φόβου σου.
Ήρθε η ώρα να διαλέξεις. Την κυριαρχία πάνω σου ή την υπερβολική οικειότητα; Τη δραματική διακύμανση προς την εξιδανίκευση και την υποτίμηση στην εύθραυστη εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου, που ξέρουμε ότι βασίζεται στην ντροπή.
Και ναι, εκεί κάπου υπάρχει το αίσθημα του ότι είσαι ανεπιθύμητος. Ακροβατείς και χρησιμοποιείς την κολακεία και την αποπλάνηση ως χειραγώγηση. Και ύστερα τι; Απέναντί σου ένας σύντροφος που αποζητά αγάπη και φοβάται την εγκατάλειψη.
Παίζεις λοιπόν εκ του ασφαλούς, φροντίζεις να μην προχωράς ποτέ σε βάθος με κανέναν. Αν προχωρήσεις πολύ βαθιά, ίσως να μην μπορέσεις να επιστρέψεις εύκολα. Κι αν προχωρήσεις βαθιά με κάποιον, κάποιος άλλος θα προχωρήσει βαθιά και με σένα, είναι πάντοτε κατ΄αναλογία αυτό. Αν προχωρήσω πολύ βαθιά με σένα, ο μόνος τρόπος είναι να σου επιτρέψω κι εσένα να προχωρήσεις το ίδιο βαθιά μαζί μου.
Πρόκειται για ένα πάρε-δώσε, πρόκειται για μοίρασμα.
Η ζωή σχηματίζεται από συντροφικές επαφές που έζησες και από συντροφικές επαφές που επιθυμούσες, αλλά δεν τις έζησες ποτέ.
Ο στόχος εδώ είναι να δοκιμάσεις να βιώσεις στο σήμερα εκ νέου τα τραύματα του χθες, με έναν άλλο τρόπο. Να ξαναδιαβάσεις τη ζωή σου μέσα από μια διαφορετική ματιά.
Να θυμάσαι πως η ωριμότητα έρχεται μόνο όταν είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τον πόνο της ύπαρξής σου. Η ωριμότητα έρχεται μόνο όταν είσαι έτοιμος να δεχτείς την πρόκληση. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από την αγάπη.
Προτεινόμενη βιβλιογραφία:
Σταμούλης, Χρ. (2014). Έρωτας και Σεξουαλικότητα. Αθήνα: Αρμός.
Ζαχαριάδης, Τρ. (2015). Συντροφικότητα αποχωρισμός. Αθήνα: Αρμός.