ΑnimartistsΠοίημα: Άννα Καρτσάκη, Φοιτήτρια Βιοχημείας/Βιοτεχνολογίας
Επιμέλεια: Σπυριδούλα Μπισμπικοπούλου, Φιλόλογος
Θέλω να γράψω ποιήματα για τα μάτια σου.
Αλλά δε με κοιτάνε πια…
Δε μου μιλάνε,όπως παλιά…
Γίνανε μάτια ξένα.
Θα μπορούσα να μιλήσω για το άγγιγμά σου.
Αλλά και αυτό έχω ξεχάσει πώς είναι…
Ίσως για τον ήχο της φωνής σου.
Μα σταμάτησες να μου μιλάς…
Και τώρα τι μου έχει μείνει;
Ένα μικρό εικονίδιο και μια άδεια συνομιλία.
Για να θυμάμαι πως κάποτε υπήρξες!
Πως κάποτε υπήρξαμε μαζί…