Κωνσταντίνα ΚορδώνηΆρθρο: Κωνσταντίνα Κορδώνη
Φοιτήτρια Τουρκικών και Ασιατικών Σπουδών
Επιμέλεια: Πηνελόπη Ζαχαρία
Φιλόλογος
Είδα πρόσφατα μια ταινία, η οποία με έκανε να σκεφτώ αρκετά για το πόσο τα πρότυπα στα οποία είναι εκτεθειμένα τα μάτια των ανθρώπων είναι αρκετά αντιπροσωπευτικά. Εννοώντας πως κάθε άνθρωπος είναι αναγκαίο να μπορεί στην αγαπημένη του σειρά, σε μια κινηματογραφική ταινία κλπ., να βλέπει μια παρόμοια εκδοχή του εαυτού του. Αν με ρωτάτε γιατί είναι αναγκαίο αυτό, ίσως πρέπει να αναλογιστείτε την τελευταία φορά που θαυμάσατε έναν άνθρωπο που έχει επιτύχει στο πεδίο που θα θέλατε να εργαστείτε.
Είναι ένας διάσημος ηθοποιός ή σκηνοθέτης, ένας επιτυχημένος συγγραφέας ή δημοσιογράφος; Ονομάστε το. Το θέμα είναι πως με αυτή την ταινία εγώ, ίσως για πρώτη φορά, μπόρεσα να απολαύσω μια ταινία που η πρωταγωνίστρια… μου έμοιαζε. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω αυτή τη φράση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Το «Molly’s Game» είναι μια ταινία του 2017 με πρωταγωνίστρια την Jessica Chastain, η οποία υποδύεται τη Molly Bloom, μια χαρισματική σκιέρ των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά και διοργανώτρια των μεγαλύτερων παρτίδων πόκερ με υψηλά πονταρίσματα. Παρόλο που έφτασε στη ζωή της να κατέχει μεγάλη περιουσία, αλλά και μεγάλο έλεγχο της δουλειάς της, το «παιχνίδι» την έφερε αντιμέτωπη με την απειλή της ρωσικής μαφίας, ενώ αργότερα έγινε στόχος του FBI.
Παρ’ όλα αυτά, η προσοχή μου δεν θα σταθεί στην ταινία καθ’ αυτή, αλλά στον τρόπο και το σκοπό για τον οποίο τόσο έξυπνα δημιουργήθηκε. Καθ’ όλη τη διάρκεια, παρατηρείς μια ηρωίδα που έχει στα χέρια της τη ζωή της. Μέσα από το πείσμα και την αποφασιστικότητά της, παίρνει ρίσκα και βάζει στόχους δοκιμάζοντας τα όριά της. Η μετέπειτα καριέρα της στον κόσμο του πόκερ και των διαπραγματεύσεων χτίζεται με θάρρος, πυγμή και αυτογνωσία. Φυσικά, δεν κρίνεται η επιτυχία της στο πώς όλο αυτό το παιχνίδι κατέληξε να απειλεί τη ζωή της, διότι όλοι μας γνωρίζουμε πως τα μονοπάτια του τζόγου, των ναρκωτικών και του ποτού καταλήγουν πάντα σε βούρκο.
Το σημαντικό, όμως, σε αυτή την ιστορία είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει σκιαγραφηθεί ένας γυναικείος χαρακτήρας στη μεγάλη οθόνη. Δεν βλέπεις σε καμία σκηνή να χρησιμοποιεί τη σεξουαλικότητά της για να διεκδικήσει τα θέλω της, γιατί πολύ απλά η οξυδέρκεια και η σιγουριά της ήταν πάντα πολύ παραπάνω. Ο λόγος της είναι το μεγαλύτερό της όπλο, και με αυτό μπορεί να χειρίζεται και να λύνει τα προβλήματά της. Παρά, όμως, τη δυναμικότητά της, μπορούμε να δούμε μια τελείως διαφορετική πλευρά της ζωής της, όταν ξετυλίγεται η κρυφή αδικία που ένιωθε από τον πατέρα της. Εκεί, διαπιστώνεται και η αιτία όλων των κινήσεων και του τρόπου που είχαν διαμορφώσει το χαρακτήρα της έως τώρα.
Το «Molly’s Game», λοιπόν, είναι μια ιστορία που έχει ειπωθεί με σκοπό μια γυναίκα να παρακολουθήσει μια ταινία, με την οποία θα μπορεί η ίδια να ταυτιστεί. Να ταυτιστεί με το δυναμισμό, τη σιγουριά και την εξυπνάδα μιας γυναίκας που έμαθε να διαχειρίζεται έναν κόσμο που ήταν τελείως άγνωστος για εκείνη. Κι όμως, όχι μόνο κατάφερε να τον κάνει δικό της, αλλά σήμερα έχει αφιερωθεί στο να βοηθά γυναίκες να γίνονται επιτυχημένες, ώστε να μπορούν να είναι αντίστοιχα υπεύθυνες για ένα δικό τους κόσμο.
Τέτοια παραδείγματα γυναικών είναι σημαντικό να μεταφέρονται στον κόσμο της Τέχνης και η ιστορία τους να εξιστορείται ακριβώς όπως τους αξίζει. Με σεβασμό.