Κωνσταντίνα ΣερμπήΚείμενο: Κωνσταντίνα Σερμπή
Φοιτήτρια Φ.Π.Ψ.
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Δώσε στον άνθρωπο εργαλεία και θα δημιουργήσει. Δώσε στον άνθρωπο πινέλα και θα ζωγραφίσει. Δώσε στον άνθρωπο φαντασία και θα στήσει τη μεγαλύτερη πλεκτάνη. Στην παιδική ηλικία δεν κοιμάσαι δίχως παραμύθι. Στην ενήλικη ζωή γνωρίζεις ότι ο λύκος δε δύναται να φύσηξε τα σπίτια και να γκρεμίστηκαν… το φίδι όμως μίλησε και είχε τρόπους, μηλαράκι κανείς;
Πληρώνεις φόρους, πληρώνεις δίδακτρα, πληρώνεις και το προπατορικό αμάρτημα. Δεν έχω καταλάβει βέβαια ποια αμαρτία ακριβώς πληρώνω. Μετά από έναν εσωτερικό μονόλογο, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το παραμυθάκι με το μήλο είναι μια αλληγορία. Μια αλληγορία περί σεξουαλικότητας και απαγόρευσης. Στον παράδεισο, φαίνεται, ηχούν μόνο οι μελωδίες μουσικών οργάνων.
Αν πάψει να υπάρχει ο άνθρωπος, θα πάψει να υπάρχει και ο νοητός του φίλος. Τι ρόλο θα παίζουν οι ναοί; Τα αγάλματα; Οι προσευχές; Αν πάψουμε να υπάρχουμε, ποιος είναι ο σκοπός του φανταστικού φίλου;
Μερικές φορές σκέφτομαι ότι δημιούργησες αυτή τη σκιά γιατί φοβήθηκες την ίδια σου την ύπαρξη. Αντί να απελευθερωθείς, έκλεισες την ουσία σου σε καλούπια και άφησες τον θαυματοποιό να καθορίζει, να κινεί τα νήματα. Τα νήματα που έπλεξες στα δάχτυλά σου.
Δεν πιστεύω σε κανέναν θεό, σε κανέναν δαίμονα, σε κανέναν τιμωρό. Πιστεύω στο σύμπαν και σ’ αυτές τις τόσο αόρατες αλλά συνειδητές δυνάμεις που με συγκρατούν σ’ αυτό τον κόσμο. Ίσως το εισιτήριο για τον παράδεισο να το έχασα. Ίσως η σκόνη μου μείνει πίσω. Το αύριο δε στο υπόσχεται κανείς. Δημιούργησε τον δικό σου κόσμο. Γίνε η αίρεση του εαυτού σου.
Αν ζούσα στον Μεσαίωνα θα καιγόμουν ζωντανή για τις απόψεις μου από τον φιλάνθρωπο θεό σας. Σήμερα είμαι ακόμα μια αιρετική. Δε θα με βάλω στο καλούπι του άθεου, μια ατυχής λέξη.
Ποιος θεός αγιάζει τον πόλεμο; Γιατί να δημιουργήσεις, αν είναι να καταστρέψεις; Να θερίσεις ανθρώπινες ζωές, γιατί τις δώρισες εξ αρχής; Ένας φαύλος κύκλος, με μικρές θεότητες πιασμένες χέρι χέρι και στη μέση ο σκυμμένος ανθρωπάκος.
Τα μαύρα πιόνια, οι απεσταλμένοι του, μιλούν κρυμμένοι πίσω από χρυσά δισκοπότηρα για ανιδιοτελή αγάπη αλλά με όρους. Το σώμα σου αντιμετωπίζεται ως φυλακή και κλειδοκράτορας είναι μόνο ένας. Πού δηλώνεις υποταγή;