Άννα ΚαρτσάκηΠοίημα: Άννα Καρτσάκη, Φοιτήτρια Βιοχημείας/Βιοτεχνολογίας
Επιμέλεια: Σπυριδούλα Μπισμπικοπούλου, Φιλόλογος
Στο ράδιο το «Πάντα θλιμμένη χαραυγή».
Στα χείλη ένα χαμόγελο που πεθαίνει το πρωί.
Ένας κρύος καφές,
ένα όνειρο που έσβησε χθες.
Ένα τσιγάρο αναμμένο,
ένα καθορισμένο πεπρωμένο.
Ένα παντζούρι που τρίζει.
Ένα καναρίνι που έχει πάψει να σφυρίζει.
Ένα σπίτι αδειανό
Και στο βλέμμα μου ένα κενό.
Θέλω να φύγω από ‘κει
η μοναξιά να μην μπορεί πια να με βρει.
Θέλω να αλλάξω σκηνικό,
να μη μιλάω άλλο γι΄ αυτό το φονικό.
Το φονικό της παιδικής μου ψυχής
που έφυγε πριν προλάβεις να την δεις…
Έφυγε τόσο ξαφνικά,
άγαρμπα και βιαστικά.
Τράβηξε και εμένα σιμά
και φώναξα <<Μεγαλώνω Μαμά>>.