Άννα ΚαρτσάκηΠοίημα: Άννα Καρτσάκη, Φοιτήτρια Βιοχημείας/Βιοτεχνολογίας
Επιμέλεια: Σπυριδούλα Μπισμπικοπούλου, Φιλόλογος
Μου είσαι απαραίτητος,
σαν τον πρωινό καφέ.
Είσαι φτιαγμένος από μεράκι και ζάχαρη·
έκκριση αδρεναλίνης.
Δε μου φτάνει μόνο ένας όμως.
Σε χρειάζομαι και το μεσημέρι.
Και το απόγευμα.
Και μόνη και με φίλους.
Με γάλα ή χωρίς.
Τόσα χρόνια και δε σ΄ έχω βαρεθεί
Εξάρτηση μού έχεις γίνει.
Κακή συνήθεια;
Μπορεί.
Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι,
αν με καταστρέψεις, …θα με καταστρέψεις γλυκά.