ΑnimartistsΚείμενο: Ελπίδα Βεριτά
Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι τα μάτια μου θα μπορούσαν να χαθούν στην έρημο, αρκεί να μου μάθαινες να χορεύω μαζί σου μια μπαλάντα στην πανσέληνο. Και η καρδιά μου θα ζεσταθεί ξανά, αν με κάνεις να γελάω κι αν αισθάνομαι ότι είμαι μία επιλογή σου κι όχι η μόνη επιλογή. Θα μου αρκεί να είμαστε μαζί και να γελάμε.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, εύχομαι να κατανοήσεις ότι πασχίζω να είμαι περισσότερα για εμένα και να με θαυμάζεις γι’ αυτό, διότι όταν η μέρα φτάνει στο τέλος της, η αλλαγή δεν είναι κάτι για το οποίο θα ήθελα να ντρέπομαι. Θα ήταν υπέροχο να στεκόσουν δίπλα μου, για να δημιουργήσουμε μαζί, δίχως να κρίνουμε τη διαδικασία της ωρίμανσής μου.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι ακόμη κι αν είναι μεσάνυχτα, μπορεί να λάβεις ένα μήνυμά μου από την ανάγκη να μοιραστώ τις σκέψεις μου. και μπορεί το επόμενο απόγευμα να σου στείλω και πάλι, από την επιθυμία μου να γνωρίζεις ότι σε σκέπτομαι και σε νοιάζομαι. Δεν περιμένω από σένα απάντηση, αλλά όσο μου το επιτρέπεις και το θέλεις κι εσύ, συνεχίσω να εκφράζω ό,τι νιώθω. γιατί νομίζουμε πως τάχα έχουμε χρόνο κι όλο τ’ αφήνουμε για αύριο. Αλλά δεν έχουμε.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι, όσο δύσκολο μπορεί να είναι για σένα να μου δείξεις πώς μοιάζω μέσα από τα δικά σου μάτια, ίσως να είναι και για μένα να εκφράσω εκείνα που νιώθω. Κάποιες φορές ίσως να αδυνατώ να εκφραστώ, επειδή αισθάνομαι κενή κι άλλες πάλι επειδή πνίγομαι. Ναι, νιώθω πολλά και θα ευχόμουν να είχα την απάντηση στο γιατί -γιατί είμαι τόσο εύθραυστη και θρυμματισμένη, γιατί όλα τα φαινομενικά εύκολα πράγματα είναι τόσο βαριά για μένα. και γιατί ακόμη το κενό αυτό, το βιώνω στην ολότητά του. Αλλά θα ήθελα να πιστεύω ότι είμαι μια παράξενη αλλά όμορφη ψυχή που απλώς αγωνιά να μεταμορφωθεί.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι πως έχω σημάδια και ουλές, μαλλιά συχνά μπερδεμένα ή ανάκατα και περίεργο γούστο στις ταινίες και τη μουσική. Συχνά χρειάζομαι χρόνο για τον εαυτό μου ή απομονώνομαι λιγάκι για να αναπνέω. Δε θα στο ζητήσω με άνεση, αλλά πάντοτε με ανακουφίζει να αναγνωρίζεις ότι είναι εντάξει αν η καρδιά μου είναι ευαίσθητη και το να κάθεσαι δίπλα μου, σε ένα παγκάκι με θέα τη θάλασσα, υπενθυμίζοντάς μου την αγάπη που αξίζω. Κι εγώ με τη σειρά μου θα σε αγκαλιάζω σφιχτά τις μέρες που δεν πιστεύεις σε σένα ή θα γιορτάζω μαζί σου όταν είσαι στα πάνω σου. Γιατί η αληθινή αγάπη δεν φεύγει, δεν τρέχει ούτε εξασθενεί. Δεν αλλάζει με τις εποχές ή τα εμπόδια της ζωής. Για εμένα η αγάπη μένει, η αγάπη παλεύει, περπατώντας δίπλα σου σε κάθε βήμα της διαδρομής. Εύχομαι πλάι σε τούτα και κείνα να θυμάσαι ότι είμαι ικανή να χαμογελώ και να τραγουδώ ανέμελα.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι δε θα τρέξω μακριά σου με την πρώτη δυσκολία. Είναι πιο πιθανό, αν δεθούμε, να μη μπορώ να σε αποχωριστώ. Θα προσπαθώ με περισσή υπομονή να σε κάνω να χαμογελάσεις, καθώς το χαμόγελο στα χείλη σου θα μου προκαλεί το πιο όμορφο συναίσθημα. Γιατί η έκφραση της χαράς είναι πανέμορφη σε κάθε της μορφή. Θα βάζω τα χέρια μου γύρω σου και θα σε αγαπώ περισσότερο όταν εσύ νομίζεις ότι δεν είσαι αξιαγάπητος άνθρωπος. σε μια προσπάθεια να είμαι εκεί για σένα κι όχι μονάχα να υπάρχω.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι απολαμβάνω το χουχούλιασμα στον καναπέ ένα πρωινό μιας βροχερής ημέρας. Τότε που μπορούμε για λίγο να σκεπτόμαστε μόνο εμάς. Μου αρέσουν οι ήσυχοι δρόμοι και οι βαθυστόχαστες συζητήσεις και οι ιστορίες αργά τη νύχτα. Μου αρέσει να είμαι ειλικρινής αναφέροντας κάτι που με πληγώνει ή λέγοντας «Γεια, μου λείπεις…» και «Να σε προσέχεις..», δίχως να μοιάζω απεγνωσμένη. Είμαι απλώς αληθινή.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, εύχομαι να κατανοείς ότι ορισμένες φορές η ζωή με μπερδεύει. Τη μία μέρα μπορεί να είμαι ο πιο χαρούμενος άνθρωπος στη γη και την επόμενη να μισώ όλους και τα πάντα, μαζί με εμένα την ίδια, δίχως προφανή λόγο και αιτία. Είναι τότε που έχω ανάγκη να βρεθώ σε συναισθηματική σταθερότητα και πάλι. Γιατί, όσο κι αν η φαρμακευτική αγωγή με ισορροπεί, η μεγαλύτερη πάλη βρίσκεται ανάμεσα σε όσα είμαι και όλα όσα θα ήθελα τόσο πολύ να γίνω. Ίσως να προσπαθήσω να σε σπρώξω μακριά, πιστεύοντας ότι έτσι θα με προστατεύσω. Αλλά δε θα αρνηθώ να αρπάξω μια ευκαιρία αγάπης από σένα. Να έχεις υπομονή, σε παρακαλώ.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι ότι μπορεί να σου πω ένα σωρό πράγματα. Όμως, ορισμένες φράσεις που ουρλιάζουν μέσα μου τις αποτυπώνω. Αποτυπώνω κάθε λέξη και κρατάω φυλαγμένες τις σελίδες. Τα «σε αγαπώ» και τα «θα ευχόμουν». Κάθε λέξη. Αλλά δε τις στέλνω, γιατί νομίζω ότι δεν είναι αρκετά. Γιατί νομίζω ότι οι άνθρωποι που αγαπώ τόσο, αξίζουν περισσότερα. Μην παρεξηγείς τη σιωπή μου όταν δεν εκφράζομαι. Μπορεί, όταν δω το βλέμμα σου, να αισθανθώ τόση γαλήνη σαν να συνάντησα την ψυχή σου σε μιαν άλλη ζωή. Και, τότε, το δικό μου βλέμμα να εκδηλώσει όσα τα λόγια ποτέ δε μπόρεσαν.
Αν θελήσεις να με αγαπήσεις, να θυμάσαι πως απέναντι στους ανθρώπους που γνωρίζουν ακριβώς πώς είμαι, νιώθω ευγνώμων. Γιατί βλέπουν τις ρωγμές και τους μώλωπες, αλλά επιλέγουν να μείνουν. Γιατί γνωρίζουν ότι δεν είμαι πάντοτε ο άνθρωπος που δείχνω, αλλά λατρεύουν τις ρίζες μου. Γιατί με έχουν δει στα πιο βαθιά σκοτάδια μου και με κοίταξαν λέγοντας ότι αξίζει τον κόπο. Μου είπαν ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. Και, με αυτόν τον τρόπο, με βοήθησαν να αρχίσω να βλέπω κι εγώ το καλό σε μένα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τελειότητα. Θα υπάρχουν πάντοτε δυσκολίες. Απλά πρέπει να διαλέξουμε με ποιον θα τις περνάμε.