Δήμητρα ΠαράσχουΚείμενο: Δήμητρα Παράσχου
Ψυχολόγος – Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Επιμέλεια: Παναγιώτα Καραγιάννη
Φιλόλογος
Η σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους δεν βασίζεται στο να τα πηγαίνουμε «καλά» μαζί τους ή να μοιραζόμαστε απλώς όμορφες και χαρούμενες στιγμές. Ο πυρήνας της βαθύτερης επαφής με τους άλλους βρίσκεται στην αρμονία που δημιουργείται ανάμεσα μας, στον κοινό ρυθμό συνύπαρξης στον οποίο μπορούμε να κινηθούμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλο. Έρχεται από εκείνο το κομμάτι μέσα μας που δεν μιλά με λόγια αλλά συναισθάνεται, κατανοεί, αφουγκράζεται και υπάρχει μέσω της σύνδεσης με τους άλλους. Καμία αίσθηση δεν είναι ίσως πιο δυνατή από αυτή που νιώθουμε όταν υπάρχει ταύτιση με κάποιον άλλο σε απόψεις, συναισθήματα, συμπεριφορές, ιδεολογίες και τρόπο αντίληψης της καθημερινότητας, επειδή είναι σαν ένα είδος εσωτερικού μαγνητισμού και χαράς.
Στην καθημερινότητα μας συνυπάρχουμε με πολλούς άλλους ανθρώπους, με τους οποίους και μοιραζόμαστε κοινές στιγμές σε διάφορα επίπεδα. Ωστόσο, αυτή η συνύπαρξη δεν σημαίνει πως συνδεόμαστε πραγματικά με όλους- αντίθετα, καθ’όλη τη διάρκεια της ζωής μας επιλέγουμε να συνδεθούμε αυθεντικά και σε βάθος με ελάχιστα άτομα. Στο Πανεπιστήμιο του Harvard, η ανθρωπολόγος και εργασιακή ψυχολόγος Glaser (2016) διεξάγει συνεχείς έρευνες πάνω στην ψυχολογία της βαθύτερης ανθρώπινης σύνδεσης (Deep Connection). Μέσα από τα αποτελέσματα ετών εξηγεί πως ο κάθε άνθρωπος διαθέτει μία «εσώτερη φωνή» που άμεσα τον συμβουλεύει στο αν κάτι ή κάποιος έχει σημασία για εκείνον και μπορεί να ταυτιστεί μαζί του- ένα είδος «διαίσθησης». Η πηγή, όμως, αυτού του κομματιού φαίνεται πως ξεκινά από τον εγκέφαλο.
Ο εγκέφαλος μας είναι φτιαγμένος ώστε να μας δίνει άμεσα πληροφορίες για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας προκειμένου να ξέρουμε πώς θα δράσουμε σε κάθε τι που μας συμβαίνει. Όταν γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους, τότε ένα κομμάτι του εγκεφάλου, ο έσω προμετωπιαίος φλοιός, δραστηριοποιείται περισσότερο και με μεγάλη ταχύτητα. Είναι το κομμάτι που κυριότερα ευθύνεται για τη λήψη αποφάσεων, και έτσι εκείνη τη στιγμή αρχίζουμε να «υπολογίζουμε» πώς θα αντιμετωπίσουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντι μας. Στην περίπτωση, όμως, που αρχίζουμε να ταυτιζόμαστε και να συνδεόμαστε περισσότερο με κάποιον, τότε ένα κομμάτι ανάμεσα στον κροταφικό λοβό και τον βρεγματικό δραστηριοποιείται εντονότερα. Ο νευροεπιστήμονας Cerf (2012) αναφέρει πως σε αυτό το σημείο φαίνεται να λαμβάνουν χώρα γενικά οι πιο αφηρημένες, ανεξήγητες και περίπλοκες γνωστικές μας λειτουργίες.
Εφόσον ο εγκέφαλος μας δίνει τα πρώτα μηνύματα ταύτισης με κάποιον, στη συνέχεια η ίδια η σύνδεση με αυτό το άτομο ενδυναμώνεται μέσω αυθεντικής αλληλεπίδρασης. Όσο μοιραζόμαστε με κάποιον άλλο τα ειλικρινή μας συναισθήματα, τα μυστικά, τις αξίες και τα όνειρα μας, τόσο πιο πολύ ερχόμαστε κοντά και χτίζουμε εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Παράλληλα, ο εγκέφαλος εκκρίνει οξυτοκίνη, την επονομαζόμενη «ορμόνη της αγάπης», η οποία και επηρεάζει το αίσθημα της χαράς και της ικανοποίησης. Έτσι, όσο πιο πολύ συνδεόμαστε με έναν άνθρωπο στην καθημερινότητα μας, τόσο περισσότερη χαρά και πληρότητας βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα. Όσο, δηλαδή, ενισχύουμε αυτή τη σύνδεση με την ειλικρινή αλληλεπίδραση, τόσο περισσότερο εισπράττουμε τα οφέλη, όχι μόνο σε ανταποδοτικές πράξεις, αλλά κυρίως σε ψυχολογικό και συναισθηματικό επίπεδο.
Το να συνδεθούμε με άλλους ανθρώπους και να φτάσουμε σε επίπεδα εσωτερικής και ψυχολογικής ταύτισης ίσως φαίνεται δύσκολο, ωστόσο εκείνο που πραγματικά χρειάζεται είναι να διατηρούμε μερικές βασικές αρχές στις επαφές μας: να είμαστε ειλικρινείς, έμπιστοι και να καλλιεργούμε συναισθηματική εγγύτητα. Αν και δεν θα ανταποκριθούν όλοι σε αυτά μας τα χαρακτηριστικά, ωστόσο έτσι θα μπορέσουμε να έχουμε κοντά μας τους κατάλληλους ανθρώπους με τους οποίους θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε υγιείς σχέσεις σε όλα τα επίπεδα. Όταν έρθουν αυτοί οι άνθρωποι στη ζωή μας, θα το ξέρουμε…και αυτό επειδή και ο εγκέφαλος αλλά και η καρδιά μας θα συνδεθούν μαζί τους.
Βιβλιογραφικές αναφορές
Cerf, M. (2012). Competition and attention in the human brain: Single neuron recordings and eye-tracking in healthy controls and subjects with neurological and psychiatric disorders. Saarbrücken: Lambert Academic Publishing
Glaser, J.E. (2016). Conversational Intelligence: How Great Leaders Build Trust and Get Extraordinary Results. London: Routledge