Μαρία ΜαθιουδάκηΆρθρο: Μαρία Μαθιουδάκη
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Επιμέλεια: Δήμητρα Κόκκαλη
Φιλόλογος
Ήρωας είναι αυτός που κάνει ό,τι μπορεί … (Ρ.Ρολάν)
Αγαπημένη μου παιδική συνήθεια ήταν να σηκώνομαι το πρωί του Σαββάτου και να βλέπω κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση. Λίγα λεπτά ήταν αρκετά για να ταξιδέψω στο μαγικό κόσμο που έβλεπα -τότε δε φάνταζε διόλου φανταστικός- και να γίνω εγώ η ηρωίδα της ιστορίας. Άλλοτε πριγκίπισσα, άλλες φορές πάλι μάγισσα ή μέλος της λεγεώνας των υπερ-ηρώων. Με συνάρπαζε η περιπέτεια, τα όμορφα ρούχα, αλλά κυρίως το γεγονός ότι έβλεπα ένα κόσμο όπου ο καθένας μπορούσε να ζήσει το παραμύθι, όπου το άδικο και το κακό τιμωρούνταν. Ίσως γι’ αυτό τα παιδιά λατρεύουν να παρακολουθούν παιδικά, γιατί όλα θέλουν να γίνουν ήρωες, να αλλάξουν τον κόσμο, να κάνουν τη διαφορά. Θέλουν να πάρουν μέρος στο χορό του παλατιού, να νικήσουν τους κακούς, να είναι φίλοι με τον Batman…
Κάποια όμως στιγμή το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα και σταδιακά συνειδητοποιεί ότι οι ήρωες που αναζητάει δε κρύβονται μέσα στις παιδικές σειρές και στα κόμικς. Διανύουμε μια εποχή στο ένα άκρο της οποίας βρίσκεται η ευδαιμονία και στο άλλο η σφαίρα της επιβίωσης. Η ύπαρξη αυτού του δίπολου μπορεί να δημιουργήσει πολλές φορές την αίσθηση ότι η καθημερινότητα μοιάζει με ένα ασπρόμαυρο καμβά το αν θα βρεθεί κάποιος στη ζώνη του λευκού ή του μαύρου ενδεχομένως να μην είναι πάντοτε δική του επιλογή. Απλώς προσγειώθηκε εκεί. Την κατάσταση αυτή όμως έρχονται να ανατρέψουν κάποιοι άνθρωποι που με τη σκέψη τους, την αγάπη τους για τη ζωή και το θάρρος τους υπενθυμίζουν αφενός ότι η χρωματική παλέτα δεν αποτελείται από μερικές δεκάδες χρώματα και αφετέρου ότι οι υπέρ-ήρωες δεν κατοικούν μονάχα στη σφαίρα της φαντασίας ενός παιδικού μυαλού. Ήρωες με σάρκα και οστά, γήινοι και απτοί. Απλοί άνθρωποι που συναντάμε στην καθημερινότητα μας, που μπορεί να μη διαθέτουν υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά προσπαθούν να φτιάξουν τον κόσμο σύμφωνα με όσα τους υπαγορεύει η καρδιά τους και κερδίζουν. Απελευθερώνουν τους κρυμμένους σε κάποιο σκοτεινό σημείο δαίμονες και τους αντιμετωπίζουν αγκαλιάζοντας το φόβο, την αγωνία, την αποτυχία ή και κάθε τι αρνητικό που μπορεί να προκύψει μέσα από αυτή την αναμέτρηση. Κάπως έτσι δημιουργείται λοιπόν μια νέα λίστα υπερηρώων, τα μέλη της οποίας είναι αναρίθμητα!
Έτσι αν ξεκινήσουμε να διαβάζουμε τα μέλη της θα συναντήσουμε :
– τους γιατρούς χωρίς σύνορα και τους εθελοντές που μας μαθαίνουν ότι τίποτα δε μπορεί να συγκριθεί με την ικανοποίηση του να προσφέρεις ανιδιοτελώς σε εκείνον που σε χρειάζεται και να μάχεσαι για τα πανανθρώπινα δικαιώματα.
– τους γονείς που προσπαθούν να είναι δίπλα στα παιδιά τους στηρίζοντας τα και μαθαίνοντας τα να πολεμούν για τα όνειρα τους, υπενθυμίζοντας ότι η αγάπη δεν είναι υποχρέωση, αλλά ανάγκη και συνάμα το πιο πολύτιμο δώρο.
– τα παιδιά που μας μαθαίνουν πώς να αγαπάμε άνευ όρων και μας θυμίζουν συνεχώς πώς να μην εγκαταλείπουμε ποτέ το παιδί που κρύβουμε μέσα μας.
-όσους μεταδίδουν τη γνώση αδιάκοπα, ακούραστα.
-τους ανθρώπους που άθελα τους βρέθηκαν σε μία ζώνη, όπου η επιβίωση δεν είναι αυτονόητη.
-όσους μέσα από τη δουλειά τους γίνονται αγγελιοφόροι της αγάπης, της αλληλοβοήθειας, της ενότητας.
-καθέναν που δεν αγκομαχεί, που δε σταματάει να ελπίζει, που δεν απογοητεύεται από τις ματαιώσεις που μπορεί να φέρνει μαζί της η ζωή, αλλά συνεχίζει να προσπαθεί για ό,τι θεωρεί σημαντικό.
Και μέσα σε αυτούς κάπου θα βρεις και εσένα. Εσένα που αναζητάς απαντήσεις, που προσπαθείς να σε ακούσεις, που σέβεσαι αυτό που είσαι και κάθε μέρα κάνεις ένα βήμα το οποίο σε φέρνει λίγο πιο κοντά στη δική σου αλήθεια. Πόσο θάρρος πραγματικά χρειάζεται για να εμπλακεί κανείς σε μια τέτοια διαδικασία; Θάρρος, τόλμη, επιμονή και υπομονή. Αν αυτά δεν είναι τα όπλα ενός αληθινού ήρωα, τότε τι ;