Άννα ΚαρτσάκηΠοίημα: Άννα Καρτσάκη
Φοιτήτρια Βιοχημείας/Βιοτεχνολογίας
Επιμέλεια: Γεωργιάνα Ψυχάλη
Φιλόλογος
Κοντούλα λεμονιά
Κι όμορφο κυπαρίσσι
Μου έφυγες στην ξενιτιά
Και σε χω λησμονήσει
Ήσουν δώδεκα χρονών
Όταν σε πρωτοείδα
Τώρα σε σπίτια αλλονών
Φωτίζεις μιαν ελπίδα
Σε άλλη θάλασσα πια τώρα
Πλέεις με λευκά πανιά
Απ’ το μόλο παίρνω φόρα
Και σου στέλνω δυο φιλιά
Φύτεψα στην αυλή λουλούδια
Όμορφα χρωματιστά
Όλου του κόσμου τα τραγούδια
Θα σου τα πω ψιθυριστά
Είσαι το τέλος μου κι η αρχή
Στον ουρανό αστέρι
Το ποίημα αυτό έχει ψυχή
Πετά σαν περιστέρι
Θέλει αγάπη και τροφή
Κόκκινο κρασί και μέλι
Χαίρεται με την αφή
Το ποίημα αυτό σε θέλει
Το ποίημα αυτό είμαι εγώ
Που τις νύχτες όλο ψάχνει
Να βρει έναν οδηγό
Μες την ομίχλη και την πάχνη