Δημήτρης ΣούκουληςΚείμενο: Δημήτρης Σούκουλης
Συγγραφέας
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Να ‘ρθει μια αγάπη, θέλω.
Όχι αργό σαλιγκάρι μες από το χώμα να ξεπροβάλει. Ούτε μυρμήγκι να με σύρει μέσα στη φωλιά του: κομμάτια να με κόψει, τη βασίλισσα τον εγωισμό να θρέψει με τη σάρκα μου.
Να ‘ρθει μια αλλιώτικη αγάπη, θέλω. Όπως η μάνα μου, η Αφροδίτη, μου το ‘ταξε στην κούνια μου, ακόμα αφάσκιωτο, νανούρισμα μου το ‘πε.
Επιθυμώ μιαν αγάπη που να με αφήνει να της διαβάζω ποιήματα για ερωτευμένους που ‘φύγαν μακριά από του κόσμου το χαλάζι κι έγιναν σκούρα κυπαρίσσια στην άκρη του φαλακρού κάμπου.
Καμπαναριά, πελώρια και αντρειωμένα, με ανοιγμένες πλάτες στον βοριά, στα λόγια, στη ζήλεια του κόσμου. Στις ρίζες τους γάργαρη πηγή για τ’ ουρανού τα πετούμενα, να ξεκουράζουν τη φωνή απ’ τα τραγούδια.
Να ‘ρθει μια παράξενη αγάπη, θέλω. Να με αφήνει να χτίζω στο κορμί της παραμύθια: «Να εδώ ο δρόμος για το γυρισμό από τον κάματο της μέρας», «Να εδώ το σπίτι μας με τη μια κάμαρα, με τον τσαλαπετεινό στην κληματαριά, το κιούπι με το βασιλικό για να ευλογώ τα χέρια μου, να νίβω το πρόσωπο πριν σε φιλήσω», «Να εδώ, αγάπη μου, στο πλευρό σου ο κατήφορος για τη θάλασσα, να δροσίζεσαι τα καλοκαίρια, οι τρίχες σου θάμνοι και φρύγανα κι εγώ το χάδι του ανέμου, όλο αρμύρα και τραγούδια της μακρινής Ανατολής…»
Επιθυμώ μιαν αγάπη που να μη λαχανιάζει στης γης τα στρωσίδια. Να ξεδιπλώνονται χιλιόμετρα τα μπράτσα, να ανοίγουν οι πόροι, ευλογία στο άνυδρο κορμί μου, πρωτοβρόχι πριν τη σπορά μου.
Καλό σου κατευόδιο, αγάπη μου, στις στράτες του κόσμου. Το ξέρω πως έρχεσαι. Μαζεύεις χιλιόμετρα.
Καλώς να ανταμώσουμε σύντομα σε αυτή την πόλη.