Άννα ΚαρτσάκηΠοίημα: Άννα Καρτσάκη
Φοιτήτρια Βιοχημείας/Βιοτεχνολογίας
Επιμέλεια: Γεωργιάνα Ψυχάλη
Φιλόλογος
Κάθομαι μόνη
Πάνω στο παγωμένο χιόνι
Έβρεξε θλίψη χθες
Και τα δάκρυα πάγωσαν κι έγιναν χιόνι
Μόνο τα φτερά μου έχω να με ζεστάνουν
Μα τί να σου κάνουν κι αυτά
Είναι από γυαλί
Εύθραυστα και βαριά
Παγωμένα σαν τον καιρό
Κόβουν σαν το μαχαίρι
Ή μάλλον σαν τους ανθρώπους
Εμένα άνθρωπος με έκοψε
Γι’ αυτό κρύβομαι πίσω από τα φτερά μου
Έχω καιρό να νιώσω καλοκαίρι
Να δω λίγο ήλιο
Να έχω ξανά πούπουλα στα φτερά μου
Ποιος ξέρει… ίσως να με ξαναζεστάνουν τα φτερά μου
Ίσως πάλι πέσουν κι αυτά