Δάφνη ΤσιουκανάΚείμενο: Δάφνη Τσιουκανά
Φοιτήτρια Φιλοσοφίας
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Κατά τα μέσα του 2018 ιδρύθηκε μία νέα εταιρία, η General Public, η οποία είχε σκοπό να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε τη ζωγραφική. Με τη ραγδαία τεχνολογική εξέλιξη, η μουσική και η λογοτεχνία αποτέλεσαν λίγες από τις κατηγορίες της τέχνης, οι οποίες συμβιβάστηκαν με τα νέα τεχνολογικά μέσα. Ο τρόπος απόλαυσης αυτών έγινε επιτρεπτός τόσο στην ψηφιακή τους μορφή όσο και στην παραδοσιακή τους. Αυτή η δυνατότητα του να βιώνει ο καθένας μας τα συγκεκριμένα είδη τέχνης, χωρίς να αναιρείται η υπόσταση του ίδιου του έργου, φαινόταν μέχρι τότε ανήκουστη στη ζωγραφική.
Λάτρες της εικαστικής τέχνης δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν το αγαπημένο τους έργο, γιατί υπήρχε ένα μοναδικό έργο και δεν μπορούσαν να το μοιραστούν. Ο μόνος τρόπος να το αποκτήσουν ήταν μέσω παραλλαγών όσον αφορά στην επιφάνεια στην οποία αποτυπωνόταν το εκάστοτε έργο. Μια τέτοιου είδους λύση τυχαίνει πολλές φορές να μην επικυρώνεται από τον καλλιτέχνη, καθώς αποτελεί παραβίαση των πνευματικών δικαιωμάτων του.
Η ζωγραφική δεν προσφέρει στο κοινό της τις δυνατότητες που προσφέρουν άλλα είδη τέχνης μέσω αντιτύπων και διάφορων τρόπων αναπαραγωγής, πράγματα που παρέχουν ευκολία στην απόλαυση ενός έργου τέχνης. Το Synograph επιτυγχάνει αυτή τη δυνατότητα. Η συγκεκριμένη εταιρία συνεργάζεται με έναν μεγάλο αριθμό ανεξάρτητων καλλιτεχνών, οι οποίοι με τη σειρά τους παραχωρούν τα πνευματικά δικαιώματα κάποιων έργων τους για 3-D εκτύπωση. Με αυτό τον τρόπο, η οικονομική δραστηριότητά τους δεν παραγκωνίζεται αλλά αυξάνεται, καθώς η διαδικασία της μαζικής παραγωγής επιτρέπει στους πελάτες τους να αποκτήσουν εικαστικά έργα, τα οποία έχουν όμως μικρότερη αξία από αυτή που θα είχε το ένα μοναδικό αντίτυπο. (https://home.generalpublic.art/).
Η διαφορά του Synograph με άλλες μορφές και μέσα αντιτύπων εικαστικών έργων δεν είναι τόσο η μείωση του ρίσκου να παραβιαστούν τα πνευματικά δικαιώματα των καλλιτεχνών όσο το αποτέλεσμα του αντιτύπου που διατίθεται από τη συγκεκριμένη εταιρία. Τα έργα, λόγω του συγκεκριμένου εκτυπωτή, καταφέρνουν στην όψη τους να θυμίζουν περισσότερο καμβά, όπως θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, παρά μια απλή αφίσα του εκάστοτε έργου που διατίθεται στο εμπόριο. Η τρισδιάστατη εκτύπωση καταφέρνει να μιμηθεί το ανάγλυφο που δημιουργείται σε έναν πίνακα από τις έντονες πινελιές του ζωγράφου, κάνοντας την αισθητική εμπειρία ακόμη πιο πετυχημένη. (https://home.generalpublic.art/)
Η αρχική μου αντίδραση στη συγκεκριμένη είδηση για τον κόσμο της τέχνης με είχε αφήσει κάπως άναυδη και γεμάτη αμφιβολίες για το πώς η ζωγραφική θα μπορούσε να είχε αντίτυπα με τον ίδιο επιτυχημένο τρόπο που έχει η μουσική και η λογοτεχνία. Ο σκεπτικισμός μου στηριζόταν στην πεποίθηση ότι θα υπήρχε η πιθανότητα να αλλοιωθεί η ίδια η ιδέα του έργου τέχνης όταν υπόκειται σε μαζική παραγωγή. Τα παραπάνω, όμως, σχόλια είναι ακριβώς οι σκέψεις μου πάνω στη συγκεκριμένη προβληματική και η μετατόπισή μου από μια άμεση απόρριψη της τεχνολογικής προόδου. Μία πρόοδο που πλέον μπορεί να επηρεάζει και τη ζωγραφική και να μην την αφήνει στο περιθώριο σε σχέση με άλλα είδη τέχνης (Wollheim, 2009).
Βιβλιογραφικές Αναφορές
Wollheim, R. (2009). Η τέχνη και τα αντικείμενά της. Αθήνα: Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.