Ηλίας ΜακρήςΠοίημα: Ηλίας Μακρής
Οικονομολόγος
Επιμέλεια: Στέλλα Πυρένη
Φιλόλογος
Ευτυχώς γράφω
σε πολλές μεριές,
αλλιώς θα έκλαιγα
κάθε φορά που χάνω˙
δικά μου πράγματα,
δικούς μου ανθρώπους,
επειδή δεν τους προσέχω,
επειδή κρυφά ζητώ
να με προσέχουν.
Τα πράγματα έχουν ψυχή,
τη γέμιση που τους βάζεις.
Οι άνθρωποι έχουν έγνοια
και στρέφουν τα μάτια σ’ αυτή.
Κι αν γίνεις η έγνοια τους,
ετοιμάσου·
όλα τα ζευγάρια τα μάτια
που τους ανήκουν,
με όλα τα κορεσμένα φίλτρα τους,
τώρα κοιτούν και κρίνουν
την ψυχή και το βήμα σου.
Έχουν ενεργοποιήσει εκείνο το τικ-τακ
πάνω στο πιάνο,
που απολαμβάνει κανείς
μέσα στον αυτισμό του.
Ευτυχώς η μηχανή είναι μέσα μου
κι όποτε κι αν κριθεί η λειτουργία της,
τα ίδια λουκάνικα Φρανκφούρτης θα παράγει.
Ίσως μόνο λίγο λάδι και λίγο σάλιο
να της κάνουν καλό.