Μανώλης ΝικόλτσιοςΚείμενο: Μανώλης Νικόλτσιος
Δικηγόρος
Επιμέλεια: Χαρούλα Ξανθοπούλου
Φιλόλογος
Ιστορίες μιας σελίδας, Σελίδα 48
Το μεγαλύτερο λάθος που κάνω κάθε πρωί είναι που δένω τα κορδόνια των παπουτσιών μου ανάποδα. Είναι αυτό το πράγμα, που ενώ κρατάς με τα δάχτυλα του αριστερού σου χεριού το ένα κορδόνι σε σχήμα κύκλου, κάπως προσπαθείς με τα δάχτυλα του δεξιού σου χεριού να κάνεις με το άλλο κορδόνι μια θηλιά που θα πιάσει το προηγούμενο και εσύ μετά, αφού αφήσεις το δεμένο από το άλλο κορδόνι, θα κάνεις ένα τελευταίο τράβηγμα και θα σφίξεις το κορδόνι θηλιά τόσο δυνατά που αυτό δεν θα κουνηθεί τουλάχιστον μέχρι να φτάσω στη δουλειά μου. Ακόμα και σ’ αυτό δεν τα καταφέρνω, μεταξύ του δεξιού κι αριστερού επαναλαμβάνω χρόνια τώρα μια εσφαλμένη κίνηση που έχει σαν αποτέλεσμα τα κορδόνια να παραμένουν χαλαρά κι έτσι τουλάχιστον τρεις φορές στη διαδρομή για το γραφείο σκύβω και τα ξαναδένω. Κάνω πάλι τις ίδιες κινήσεις, περνώντας τα κορδόνια από την μια πλευρά στην άλλη, κι ας ξέρω πως λίγο πιο κάτω, αν όχι στο φούρνο, σίγουρα στο ραφτάδικο του πακιστανού θα χρειαστεί να σταματήσω πάλι.
Έχω χρονομετρήσει τον εαυτό μου και έχω αποδείξεις ότι αν μια μέρα μάθω να δένω σωστά τα κορδόνια μου θα ‘μαι περίπου δύο λεπτά νωρίτερα στο γραφείο.
Στο γραφείο πάντα φτάνω πρώτος˙ στα καθήκοντά μου είναι να ανοίγω τα φώτα και τα παντζούρια. Σήμερα είπα του κύριου Μάκη ότι σκέφτηκα να φοράω παντοφλέ παπούτσια, να ‘ναι, που θα κόψω τα δετά, που θα εκτιμήσει και θα μου δώσει αύξηση.
Ο κύριος Μάκης θύμωσε όταν έμαθε ότι τόσο καιρό τα πρωινά αργώ δύο λεπτά.
Τώρα κάθομαι τα βράδια σπίτι μου και προβάρω το δέσιμο των κορδονιών, δουλεύω το κομμάτι της θηλιάς.