Αναστασία-Μαρία ΖαβιτσάνουΚείμενο: Αναστασία-Μαρία Ζαβιτσάνου,
Βιοχημικός Μοριακής Ογκολογίας &
Ανοσολογίας
Επιμέλεια: Μαρία Σουρτζή,
Φιλόλογος
Τον πατέρα μου οφείλω να τον ευχαριστήσω για πολλούς λόγους. Για μένα όμως ο σημαντικότερος -ίσως- λόγος να είναι μια γκαζόζα που ήπιε πάνω από τριάντα χρόνια πριν.
Αυτό το καλοκαίρι ήταν λίγο διαφορετικό. Το πέρασα μακριά από τους ήχους και την αλμύρα της ελληνικής θάλασσας. Περπάτησα στους πολύβουους δρόμους της Νέας Υόρκης αντί για τα σοκάκια των ελληνικών μας νησιών. Όλα αυτά μου λείπουν πολύ. Μα πιο πολύ μου λείπουν οι ιστορίες του πατέρα μου. Ιστορίες από τα παλιά που κάνουν την εμφάνισή τους μόνο ύστερα από δύο-τρία ποτηράκια ασύρτικου.
Έτσι αναπολώντας τα αληθινά του παραμύθια, θυμήθηκα αυτό που ίσως θα καθορίσει ή και έχει καθορίσει τη ζωή μου όπως κανένα άλλο.
«Η μαμά σου και εγώ τα είχαμε πρωτοφτιάξει και είπα να τη βγάλω για παγωτό. Αύγουστος βλέπεις. Έσκαγε το τζιτζίκι. Την πήγα λοιπόν στο παγωτατζίδικο «ο Σταύρακας» στη Λευκάδα. Δίπλα από το νερό. Ρομαντικά και ωραία. Έρχεται η κοπέλα να παραγγείλουμε και η μαμά σου τής παρήγγειλε ένα σπέσιαλ παγωτό, με πολλαπλές μπάλες, σιρόπι, μπισκότα, φωτιές. Και σοκολάτες για τα παιδιά κυρ-Στέφανε. Μόνο εγώ έλειπα. Καθώς παράγγελνε υπολόγιζα τα λεφτά που είχα στην τσέπη μου και δεν έβγαινα. Δασκαλάκος ήμουνα. Κάτι ψωρομαθήματα έκανα. Έρχεται και η σειρά μου. «Μια γκαζόζα, παρακαλώ πολύ». Με κοιτάει περίεργα, κουνάει το κεφάλι και φεύγει. Μου ‘χαν τρέξει τα σάλια για ένα παγωτό αλλά βλέπεις η μαμά σου…»
…Αλλά βλέπεις η μαμά σου είναι πάνω απ’ όλα. Πρώτα θα έρχεται η μαμά σου και μετά εγώ. Αυτό ήθελε να πει.
Τελικά το μοιράστηκαν το παγωτό, όπως και το καθετί στη ζωή τους ως τώρα.
Αυτή η ιστορία λοιπόν μού έδειξε τι άνθρωπο θέλω να σταθεί δίπλα μου. Αυτός ο άνθρωπος δε χρειάζεται να μπορεί να αγοράσει δύο παγωτά, αλλά αν μπορεί να αγοράσει ένα να το δώσει σε εμένα. Ο συγγραφέας του «The Perks of Being a Wallflower» Stephen Chbosky, είπε ότι δεχόμαστε την αγάπη που νομίζουμε ότι μας αξίζει. Εσύ μπαμπά μου έδειξες την αγάπη που αξίζω. Όχι μόνο εγώ αλλά κάθε γυναίκα. Μονάχα που δυστυχώς δεν έχουν όλες οι γυναίκες έναν σαν κι εσένα. Σ’ ευχαριστώ για την γκαζόζα μπαμπά.