Αλεξάνδρα Δεδικούση
Κείμενο: Αλεξάνδρα Δεδικούση
Ψυχολόγος
Επιμέλεια: Τίνα Δημοπούλου Μιχαλοπούλου
Φοιτήτρια Ψυχολογίας
Δεν έχω την ταυτότητά μου. Ίσως την έχασα, μάλλον μου την έκλεψαν. Μικρό και ελαφρύ ήταν το χέρι γιατί δεν το πήρα είδηση.Έχασα την ταυτότητα μου και τώρα ποια θα είμαι; Το είδωλό μου κατακερματισμένο, σαν μπερδεμένο παζλ στο πάτωμα. Εγώ ήμουν Αυτή και τώρα είμαι η Καμία.Ίσως δεν την είχα τακτοποιήσει καλά και έτσι εύκολα μου την άρπαξε. Ίσως και να την άφησα επάνω επάνω επίτηδες. Μεταξύ μας, είχα λίγο βαρεθεί την παλιά φωτογραφία μου.
Δεν έμοιαζα με εμένα τώρα, ήμουν άλλη.
Ίσως στην καινούργια ταυτότητα να βάλω μια φωτογραφία που να μου αρέσει και τότε, ίσως, να μην μου την ξανακλέψουν.Έχω πια ασημένιες τρίχες στα μαλλιά μου και ρυτίδες από την αυπνία και ουλές στο σώμα. Έχω πια απεριποίητα νύχια και δε χωράω στα παλιά μου ρούχα. Μια τέτοια φωτογραφία θα βάλω, αληθινή. Να κοιτάξω τον φακό και να δώσω την αλήθεια μου, την πονεμένη και σκληρή.
Πρέπει να βγάλω νέα ταυτότητα. Απεχθάνομαι αυτή τη διαδικασία και, όμως, πρέπει να γίνει. Πρέπει να βγω, να ξεκινήσω από την αρχή. Πρέπει να παραδεχθώ την απώλεια και ας σκεφτεί ο αστυνομικός πόσο απρόσεκτη ήμουν. Πρέπει να αποδεχτώ ότι πια δεν είμαι η ίδια.
Σταγόνες σταγόνες επάνω μου. Νερό, δάκρυα και αίμα. Να μη βρέξουν τη νέα μου ταυτότητα, να προσέξω. Νιώθω τόσα και είμαι βαθιά μουδιασμένη. Απέναντί μου δύο μάτια που μου μοιάζουν πολύ. Ποια είναι αυτή; Μήπως έχει την ταυτότητά μου;
Μικρή κλέφτρα, επιδέξια και ελαφροχέρα. Με θράσος πήρε ό,τι είχα. Έδωσε κάτι νέο, μη διαχειρίσιμο.
Χρειάζομαι μία ταυτότητα. Να τη δείχνω στον κόσμο όταν με ρωτάει ποια είμαι, να τη δείχνω και σε εμένα για να μη χάνομαι. Θα με βοηθήσει, να τραβάω ίσιες γραμμές ανάμεσα στο πριν και στο τώρα, να κόβω κακές συνήθειες, να τσακίζω φόβους.
Ήμουν παιδί όταν έβγαλα την ταυτότητα την κλεμμένη. Τώρα έχω ένα, δικό μου. Θα συστήνομαι πλέον με τη νέα μου ταυτότητα. Θα λέω, χαίρετε, είμαι υπό κατασκευή.
Πέρασα Χιροσίμες πολλές με την ταυτότητα μου στα δόντια, όπως οι μελλοθάνατοι. Και τελικά την έχασα από ένα χέρι μικρό, τρυφερό και νέο.
Έτσι κλέβει η Αγάπη. Μπροστά στα μάτια σου και χωρίς πονηριές. Σε κοιτά στα μάτια και σου παίρνει ό,τι θέλει.
Άλλωστε ποιος χρειάζεται ταυτότητα, όταν τον αγαπούν χωρίς καν να ρωτήσουν το όνομά του;