Νίκη ΔεδούσηΆρθρο: Νίκη Δεδούση
Ψυχολόγος – Συστημική Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια
Επιμέλεια: Δημήτρης Αλεξόπουλος Τσώρας
Φιλόλογος
Όλες αυτές οι ερωτήσεις που εγείρονται για την 24χρονη που βιάστηκε στη Θεσσαλονίκη και οι υπενθυμίσεις κατόπιν εορτής για τα σημεία τα οποία έκαναν φανερό το επικίνδυνο της κατάστασης, συνδέονται με την πεποίθηση ότι εκεί έξω υπάρχουν τέρατα που κακοποιούν και βιάζουν και εμείς θα πρέπει να προσέχουμε για να προστατευτούμε από αυτά.
Να προσέχουμε που πάμε
Να προσέχουμε τι φοράμε
Να προσέχουμε τι πίνουμε
Να προσέχουμε με ποιόν μιλάμε
Να προσέχουμε με ποιόν βγαίνουμε
Να προσέχουμε με ποιόν πάμε διακοπές
Να προσέχουμε να μην δίνουμε δικαιώματα
Να προσέχουμε ποιόν έχουμε σύντροφο
Να προσέχουμε ποιόν παντρευόμαστε
Να προσέχουμε ποιόν εμπιστευόμαστε
Να προσέχουμε που ζούμε
Σαν πολλά δεν μαζεύτηκαν;
Οι περιπτώσεις γυναικοκτονιών που έχουν έρθει στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα, φανερώνουν ότι ο κίνδυνος είναι εκεί έξω, εκεί δίπλα και τελικά και εκεί μέσα: στη δουλειά, στις διακοπές, στο σπίτι, στη ζωή μας. Τα λεγόμενα red flags (σημάδια που πρέπει να παρατηρήσει μια γυναίκα ως ενδείξεις κινδύνου για βία) υπάρχουν, αλλά και δεν υπάρχουν πάντα και η συνθήκη αυτή μας φέρνει στο συμπέρασμα ότι όσες από εμάς δεν «την έχουμε πατήσει» (ακόμα) δεν είναι γιατί ήμασταν πιο έξυπνες ή πιο προσεκτικές αλλά ίσως και από καθαρή τύχη!
Όλα αυτά ισχυροποιούν το επιχείρημα της προσοχής ζώντας σε έναν κόσμο στον οποίο το «κακό» παραμονεύει σε κάθε γωνία. Δεν είπε κανείς το αντίθετο. Ωστόσο, δεν είπε κανείς και ότι θα πρέπει να θεωρούμε αυτή την κατάσταση δεδομένη και μη αναστρέψιμη. Το να προστατεύεσαι πάντα από το «κακό» είναι ένας καλός τρόπος να ζεις. Το να προσπαθήσεις να αναδείξεις και να εξαλείψεις το «κακό», όμως είναι ακόμα καλύτερος τρόπος. Κυρίως, γιατί δικαιούμαστε να σταματήσουμε να προσέχουμε τόσο πολύ εμείς, και να αρχίσουν να προσέχουν πιο πολύ αυτοί!