Άρθρο: Μαριέτα Δημουλά
Έχασκε μια λωρίδα ουρανού, έχυνε ο ήλιος 2-3 κουβάδες με αχτίδες κάθε μέρα, ύστερα τις μάζευε πίσω. Η Ηρώ τα καλοκαίρια νόμιζε ότι... Περισσότερα...
Άρθρο: Μαριέτα Δημουλά
“Αν οι ιδέες των ανθρώπων για το σωστό και το λάθος έχουν άλλη βάση από την αναποτελεσματικότητα, αν προέρχονται ή έχουν προέλθει ... Περισσότερα...
Άρθρο: Μαριέτα Δημουλά
Ώρα τώρα βλέπει μια λάμψη να παίζει. Μια λάμψη εκ των έσω. Μια λάμψη μέσα σε 'κείνη την τρύπα, σαν κάποιος να έχει βάλει ένα φακό ... Περισσότερα...
Η Μαριέτα Δημουλά σπούδασε «Γραφιστική» στην Αθήνα κι ύστερα στροβιλίστηκε στα πλακόστρωτα του Στρασβούργου για μεταπτυχιακές σπουδές στα «Multimedia». Τα τελευταία χρόνια ζει κι εργάζεται στην Αθήνα, κρυμμένη ανάμεσα σε κτήρια με πολεοδομικό χαρακτήρα του ’50, συνειδητοποιώντας πώς η Τέχνη και ο Βιοπορισμός οφείλουν να είναι δύο έννοιες ασύνδετες μεταξύ τους. Θαυμάζει τη γραφή του Χρήστου Βακαλόπουλου, τα θέματα του Μίλαν Κούντερα και τις κοινωνιολογικές αναλύσεις του Pascal Bruckner. Ενίοτε γράφει και η ίδια, ενίοτε ασχολείται με την ιχνηλάτιση νέων κόσμων στο χώρο της Γραφιστικής. Της αρέσει, επίσης, να ταξινομεί το χάος της κι ύστερα να το γκρεμίζει. Με τόλμη. Τελευταία χαμογελά περισσότερο. Με ευγνωμοσύνη.